PROGRAMMA

TODAY I KILL YOU

PROGRAMMABLAD

SKaGeN, het avontuurlijke Antwerpse theatercollectief van Clara van den Broek, Mathijs F Scheepers, Valentijn Dhaenens, Bjarne Devolder en Korneel Hamers, bestaat in 2020 twintig jaar. Het gezelschap viert dat een seizoen lang, met een verrassend rijke waaier aan nieuw en oud materiaal, op binnen- en buitenlocaties, in binnen- en in buitenland, in een klein of een groot theater in jouw buurt, of op je smartphone.

Vandaag presenteert SKaGeN TODAY I KILL YOU: een universeel verhaal dat de complexiteit van de moeder-zoon-relatie in al haar aspecten weergeeft: de liefde, de erotiek, de woede, het zich willen verwijderen, het nooit van elkaar los geraken, het elkaar nodig hebben, de fantasmes die de relatie rijk is, de projecties, de taboes, het ongezegde, het teveel aan woorden, de zelfhaat en het narcisme.

Naar aanleiding van de voorstelling nam Chantal Pattyn een dramaturgisch interview af met de makers Bjarne Devolder en Clara van den Broek. Wat hier volgt is een fragment. Het volledige interview kunt u nalezen op www.skagen.be


Chantal Pattyn: Bjarne, waarom wilde jij iets maken over de relatie moeder-zoon?

Bjarne: Ik ben altijd al gebiologeerd geweest door de band ouder-kind. Ik heb eerst ‘Mijn volk’ gemaakt, een voorstelling over een homoseksuele jongen die een homofoob gedachtegoed ontwikkelt. Hij worstelt met zelfhaat maar ook met de gedachte ‘ik mag mezelf zijn’, en met twijfels die voortkomen uit zijn opvoeding, en dan vooral uit de band met zijn vader. Toen ik die voorstelling maakte en speelde, merkte ik dat ik gefascineerd was door hoe mijn moeder daar naar keek. En toen ontstond het idee om ook in gesprek te gaan met een moeder op de scène.

Chantal Pattyn: Clara, hoe reageerde jij op het aanzoek van Bjarne? Niet ‘wil je mijn vrouw zijn?’, maar wel ‘wil je mijn moeder zijn?’.

Clara: Ik was geflatteerd. En ik had meteen een connectie met het thema: ik ben moeder van een opgroeiende zoon die momenteel op de wip zit tussen kind en man. Ik voelde dat we in een zone begonnen te komen waar een zeker taboe hangt, iets wordt niet gezegd. Een verlangen, een manier van naar elkaar kijken. Ik ben zelf ook dochter van een vader, de relatie tussen ouder en kind is me niet vreemd vanuit de kind-positie. Maar die moeder-zoon-relatie kwam in een stadium dat nieuw voor mij was. Ik had zin om dat te onderzoeken, om daar vragen over te stellen aan mezelf.
Bjarne is me toen beginnen uitdagen door daar een extra thema aan toe te voegen, namelijk seksueel misbruik, wat me wel in de war heeft gebracht. Zoals het doet met een moeder neem ik aan. We hebben dan een evenwicht proberen te zoeken. (…)

Chantal Pattyn: Je voelt in de tekst de ontzettende moeilijkheid om tot dialoog en communicatie te komen. Tot er alleen nog rest: ‘Zal ik pizza halen?’. (…) Het enige wat nog overblijft is een basisbezorgdheid van de moeder: ‘je moet wel iets eten’.

Clara: Zij zegt tegen haar zoon ‘je moet leren praten’, maar eigenlijk is zij degene die niet praat. En wat ik merkwaardig vind in onze persoonlijke stories: ik ben opgegroeid met best veel praten in mijn jeugd, ik heb dat niet echt gemist. (...)

Bjarne: Interessant was dat ik zelf ook niet goed wist wat die moeder moest zeggen. Ik wist alleen heel goed wat die jongen kwijt wilde. (...)

Chantal Pattyn: Is een moeder voor altijd een moeder?

Clara: Absoluut, eens moeder, altijd moeder. Ik herinner me dat Dora van der Groen, van wie ik les had, op 75-jarige leeftijd nog steeds ongerust was over haar volwassenen kinderen. Ik zie het bij mijn eigen moeder en ik voel het bij mezelf.

BIOGRAFIËN

Clara van den Broek (1974) is theatermaker en actrice bij SKaGeN, opleidingshoofd van de opleiding drama aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen, en voorzitter van een onderzoeksgroep aan dezelfde instelling.

Ze studeerde Romaanse Talen, Culturele Studies en filosofie aan de KULeuven, en dramatische kunst aan de toneelopleiding Dora van der Groen van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen. In 2000 richt ze samen met haar klasgenoten het theatercollectief SKaGeN op. Sindsdien speelt, schrijft en creëert ze theaterproducties, intussen een 30-tal, waaronder de monologen De Vloed/Le Raz de Marée (SKaGeN), Aantekeningen uit het Ondergrondse (SKaGeN) en Heimwee naar Tirgu Mures (Cinderella), en de ensemblestukken ‘Till it’s over, Slapend Rijk, Zeestuk, Pardon!, Deurdedeurdeur, Alles van Eva, CCC, The Best of Alma Mahler, Laura Exterieur, Wonderland, Winterkant, IO (SKaGeN), Ziek van Dood Zijn, Husbands and Wives (De Tijd), De Wet van Engel, Van Alles naar Allen (De Koe), Allemaal Indiaan (Les Ballets C de la B en Nieuwpoorttheater).

Van den Broek was van '98 tot 2002 dansrecensent bij de krant De Morgen, en van '97 tot 2003 redacteur bij het podiumkunstentijdschrift Etcetera.

In 2006 publiceerde ze de roman Aarde bij De Geus, en daarna een aantal kortverhalen in de bundels Ongebonden en 25 onder de 35. In 2012 verscheen Sommige Dingen vallen in het Water, ook bij De Geus, na een publicatiereeks in afleveringen in De Morgen.

Van den Broek werkt ook af en toe als freelance publicist. In de zomer van 2016 maakte ze in opdracht van de krant De Morgen de interviewreeks Van Hier en Ginder, rond migratie.


Bjarne Devolder (°1996 – De Panne) liep school op de Academie van Brugge, waar hij gefascineerd raakte door het werk van oa Dostojevski en Gogol. Later trok hij naar het Conservatorium van Antwerpen, waar hij tijdens zijn acteursopleiding in contact kwam met onder meer Vincent Rietveld, Mokhallad Rasem, Naomi Velisariou, Sara De Roo, Clara van den Broek en zijn mentor Frank Focketeyn.

Op het witte doek schitterde Devolder in de film 'Bastaard', een psychologische thriller geregisseerd door Mathieu Mortelmans. Hij speelde ook mee in ‘Rookie’, de debuutfilm van Lieven Van Baelen.

De jonge acteur en theatermaker werd meteen na zijn afstuderen opgenomen in het Theatercollectief SKaGeN. In het seizoen 20/21 zal hij er onder meer te zien zijn in de nieuwe creatie “Today I Kill you” en in regie van Mathijs F Scheepers in ‘Firebird’.


Jeroen Wuyts (1971) is tourtechnicus, licht- en geluidsontwerper.

Hij starte zijn carrière in 1995 in Vooruit Gent en kort nadien als freelancer bij oa Les Ballets C. de la B., Rosas, Needcompany, De Onderneming.

Jeroen Wuyts is de vaste uitvoerder en mede-ontwerper van de internationale successen DegrotemonD, Bigmouth en De kleine oorlog, Smallwar, van het Theatercollectief SKaGeN . Andere hoogtepunten zijn ArewenotdrawnonwardtonewerA van Ontroerend Goed en Isabella’s Room van Needcompany. Deze voorstellingen werden internationaal gepresenteerd, oa op de Edinburgh Fringe.

Sinds 2000 werkte Wuyts vooral SKaGeN, Needcompany en Ontroerend Goed.

Eric Engels (1977) werkt als multimediaal artiest en technicus in theater en muziek. Heeft samengewerkt met verschillende theatergezelschappen en muziekgroepen zoals De Roovers, Martha Tentatief, Bronks, Lampe, Muziektheater Transparant, Kapitein Winokio, Meuris, …

Engels is vakhoofd podiumtechnieken en docent video op RITCS School of arts.

In zijn eigen werk focust op een samensmelting van muziek, beeld (video & scenografie), spel of performance. Muzikale accenten liggen in een zoektocht naar textuur en spanning van geluid/muziek als extra element naast compositie en arrangement.

Eric Engels is muzikant (drum & percussie, elektronica, gitaar) en sounddesigner. Zowel voor theater als muziek voorstellingen. Daarnaast werkt hij als video ontwerper en scenograaf.

Hij schreef mee aan de soundtrack Hasta La Vista, een film van Geoffrey Enthoven uit 2011 en winnaar van verschillende nationale en internationale prijzen. De originele soundtrack CD van de film kwam tot stand door een samenwerking van Papermouth en Stijn Meuris.

Als componist, videast en technicus is Engels sinds jaren verbonden aan theatergezelschap De Roovers, het theatercollectief van acteurs Robby Cleiren, Sarah Debosschere, Luc Nuyens en Sofie Sente. Dit leidde tot samenwerkingen met andere artiesten zoals Bjorn Erikkson, Peter Spaepen, Rudy Trouvé, David Bovée, …

Tot slot, Eric Engels was jaren lang lid van Kapitein Winokio. Muziekgroep o.l.v. Winok Seresia en trad op voor kinderen en ouders. Zowel live op podia in België en Nederland als op televisie.