Donkere Dagen

Theatermaakster Aminata Demba is familie van Oulematou Niangadou, die op die dag, nu 18 jaar geleden (20 jaar als deze voorstelling toert), wordt neergeschoten en overlijdt. De dader schiet op die bewuste namiddag in de stad nog 2 andere mensen neer: een meisje van 2, dat ook overlijdt, en een vrouw die op een bankje zit. Zij overleeft. Een agent stopt de dader terwijl zijn moordende wandeling eigenlijk nog maar net begonnen is. Hij handelt uit racisme. Of hij alleen vrouwen viseert, weten we niet. De stad reageert aangeslagen. Er komt een periode van verbinding en collectieve rouw, die na een tijdje weer gaat liggen.

In dit project onderzoeken theatermaaksters Aminata Demba en Clara van den Broek en schrijfster Annelies Verbeke hoe betrokkenen en nabestaanden omgaan met een collectief trauma. Wat zijn de culturele eigenheden die bij een rouwproces de kop opsteken? En zijn die overbrugbaar? Kan gemeenschap verenigd worden door een collectief trauma? Hoe gaan de nabestaanden om met het wegebben van collectieve rouw? Kan theater bijdragen tot een verbindende rouwbeleving?

SKaGeN gaat op onderzoek uit en interviewt rouwenden. De spelers, die allebei vroeg in het leven met een groot verlies te maken kregen, graven eveneens in zichzelf en onderzoeken of het theater ook voor hen tot verbinding kan leiden. Zo zorgen de makers voor een open, omarmende voorstelling die recht naar het hart gaat.